Polikarbonaat kry sy naam van die karbonaatgroep in die ruggraatstruktuur van die ketting. Dit word eintlik polikarbonaat van bisfenol A genoem aangesien dit gemaak word van bisfenol A en fosgeen. Dit reaksiereeks word begin met die reaksie van bisfenol A en natrium hidroksied, om die natriumsout van bisfenol A te verkry.
Hierdie natrium sout reageer dan met fosgeen in 'n volgende reaksie om die polikarbonaat te lewer. Fosgeen is 'n giftige gas wat baie as chemiese wapen in die Eerste Wêreldoorlog gebruik is.
En as dit nog nie genoeg chemie is nie, volg gerus hierdie pad vir meer inligting!
'n Ander polimeer wat gebruik word vir die maak van onbreekbare vensters is polimetielmetakrilaat.
Nou wat is hierdie wonderlike nuwe polikarbonaat, wonder jy seker? Wel, dit is baie verskillend as die polikarbonaat van bisfenol A. Die reaksiereeks word begin met hierdie monomeer:
Daar is twee allielgroepe teenwoordig op die punte van die molekuul. Hierdie allielgroepe bevat koolstof-koolstof dubbelbindings, wat dus volgens 'n vrye radikaal viniel polimerisasie kan reageer. Aangesien daar twee allielgroepe op elke monomeer is, sal die allielgroepe in verskillende polimeerkettings geïnkorporeer word. Op so 'n wyse sal al die kettings aan mekaar verbind word om 'n kruisgebinde materiaal te vorm wat as volg sal lyk:
Soos jy dus kan sien vorm die karbonaat-bevattende groepe (in blou) die kruisbindings tussen die polimeerkettings (in rooi). Dit is hierdie kruisbinding wat die materiaal baie sterk maak, sterk genoeg om nie maklik te breek as dit val nie.
Ander polimere wat as plastieke gebruik word sluit in: